<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0cm; margin-right:0cm; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0cm; line-height:115%; font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family:"Times New Roman"; mso-hansi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; color:black;} .MsoChpDefault { font-size:14.0pt; mso-ascii-font-family:"Times New Roman"; mso-hansi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; color:black;} .MsoPapDefault { margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page WordSection1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 72.0pt 72.0pt 72.0pt;} div.WordSection1 {page:WordSection1;} --> هم چنین طبق آخرین آمار نرخ بیکارى در سال 1378 به 2/16 در صد رسیده و هم چنان روند رو به رشد خود را طى میکند . افزایش بیکارى طى این سال ها از یک طرف ناشى از فشار عرضه نیروى کار و از طرف دیگر در اثر پایین بودن نرخ رشد فرصت هاى شغلى بوده است. به نظرمیرسد به منظور کاهش نرخ رشد بیکارى ، با توجه به افزایش مشارکت نیروى کار در طى سال هاى آتى باید تدابیر جدى اندیشیده شود در غیر این صورت پیش بینى میشود که تدوام روند افزایش بیکارى و نرخ مشارکت نیروى کار در جامعه باعث ناهنجارى اقتصادى و اجتماعى و فرهنگى جبران ناپذیرى گردد.
